ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ » Κριτικές
Η γνώση προϋπόθεση ενηλικίωσης. Η δεκαετία του ’80 στα πανεπιστήμια
Για το μυθιστόρημα του Μίλτου Πασχαλίδη, Επόπτης (εκδ. Λιβάνη)

Ενας αιώνιος φοιτητής στο Ρέθυμνο του 1990 βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Βασίλης-Μπιλ, παιδί χωρισμένων γονιών, κατά τύχη φοιτητής στη Φιλοσοφική λόγω απέχθειας για τη χημεία και επίσης κατά τύχη στο Ρέθυμνο, αφού το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει από την Αθήνα, έχει παρατήσει τη σχολή του, θεωρώντας ότι σπουδάζει άχρηστα πράγματα, έχει ερωτευτεί μια πρωτοετή και ξαφνικά διαπιστώνει ότι
 ...συνέχεια
Η γνώση προϋπόθεση ενηλικίωσης. Η δεκαετία του ’80 στα πανεπιστήμια
Ανάμεσα στην ελπίδα και στην επίγνωση
Για τη συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Νόλλα, Στον τόπο (εκδ. Ίκαρος)

«Κάθε τι έχει είτε μια τιμή είτε μια αξιοπρέπεια. Ο,τι έχει μια τιμή, μπορεί να αντικατασταθεί από ένα άλλο ισότιμό του. Ο,τι είναι υπεράνω κάθε τιμής και συνεπώς δεν έχει κανένα ισότιμό του, αυτό έχει αξιοπρέπεια», λέει στα «Θεμέλια της μεταφυσικής των ηθών» ο Ιμάνουελ Καντ (1785) και ο Δημήτρης Νόλλας κάνει την ηθική αυτή απόφανση λογοτεχνία στα διηγήματα της νέας του συλλογής, με τον πολύσημο τίτλο «Στον τόπο»: από τη μια, ο τόπος, ως -επινοημένος συχνά- παράδεισος της παιδικής
 ...συνέχεια
Ανάμεσα στην ελπίδα και στην επίγνωση
Πραγματική και αληθινή ζωή
Για τα διηγήματα του Γιάννη Παλαβού, Αστείο (εκδ. Νεφέλη)

Ένας απελπισμένος εραστής σκοτώνεται σε τροχαίο και ξυπνάει κομψό συρραπτικό σε ένα γραφείο-εικόνα της κοινωνίας των υπολοίπων «μελλοντικών νεκρών». Μοναχικός, κόβει τελικά τις σχέσεις του και με τον μοναδικό του φίλο, το αλκοολικό φαξ, που κάνει παρέα με σελοτέιπ υποστηρικτές των Τουπαμάρος και μελοποιεί στίχους Βέλγων καταστασιακών. Αφιερώνεται στη συγγραφή, ολοκληρώνει το μυθιστόρημά του, το βλέπει να εκδίδεται μετά χιλίων βασάνων βέβαια, λόγω των κακών επιμελητών και εκδοτών, επί της κεφαλής
...συνέχεια
Πραγματική και αληθινή ζωή
Η απώλεια του άλλου, η απώλεια του εαυτού
Για τη συλλογή διηγημάτων του Δημοσθένη Παπαμάρκου, Μεταποίηση (εκδ. Κέδρος)

     Μεταποίηση: αλλαγή στην πρότερη κατάσταση ενός πράγματος με επιδιορθώσεις - παρεμβάσεις. Αυτό ακριβώς πραγματεύονται και τα διηγήματα της πρώτης συλλογής του Δημοσθένη Παπαμάρκου (1983), ο οποίος ακολούθησε αντίστροφη πορεία από άλλους νέους συγγραφείς. Ξεκίνησε με δύο μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας (το πρώτο ...συνέχεια
Η απώλεια του άλλου, η απώλεια του εαυτού
Η αλήθεια σε λάθος επίπεδο
Για το μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαϊδου, Χορεύουν οι ελέφαντες (εκδ. Μεταίχμιο)

Τον Μάιο του 1948, ένας ψαράς ανακαλύπτει στον Θερμαϊκό το πτώμα του Τζορτζ Πολκ, Αμερικανού δημοσιογράφου του CBS. Ενας Ελληνας δημοσιογράφος, ο Γρηγόρης Στακτόπουλος, θα προβληθεί ως κομμουνιστής, που δεν ήταν, και μαζί με δύο άλλα στελέχη του ΚΚΕ, ο ένας από τους οποίους αποδείχτηκε νεκρός και ο άλλος εκτός Ελλάδας, θα καταδικαστεί για τη δολοφονία. ...συνέχεια
Η αλήθεια σε λάθος επίπεδο
Καλοδουλεμένα κενά της δαντέλας
Για το βιβλίο της Βασιλικής Πέτσα, Όλα τα χαμένα (εκδ. Πόλις)

Η νέα δουλειά της Βασιλικής Πέτσα, την οποία είχαμε γνωρίσει πριν από λίγο καιρό με μια πολύ καλή νουβέλα, το «Θυμάμαι», για τη βία, τη γέννηση και τη διαχείρισή της στις κλειστές κοινότητες, εντάσσεται στη χορεία των πολύ καλών συλλογών νέων συγγραφέων που διαβάζουμε το τελευταίο διάστημα. Τα οκτώ διηγήματά της για «όλα τα χαμένα», για τη σχέση, την απώλεια και τον πόνο που προκαλεί, διαμορφώνουν ένα χώρο αισθήματος και λόγου, τον οποίο η Πέτσα διαχειρίζεται ψυχογραφικά και αφηγηματικά πολύ αποτελεσματικά - παραμένοντας σε έναν ρεαλιστικό μοντερνισμό που
...συνέχεια
Καλοδουλεμένα κενά της δαντέλας
Ο πόνος της αποξένωσης
Για την ποιητική συλλογή του Μιχάλη Γκανά, Άψινθος (εκδ. Μελάνι)

«Ενώ ως ποιητής θα μπορούσα να χαρακτηριστώ καθόλου ή ελάχιστα πολιτικός, έχω γράψει κάποια τραγούδια που εκφράζουν πολιτικές ή κοινωνικές ανησυχίες, σε μια εποχή μάλιστα που το πολιτικό τραγούδι είχε προ πολλού σιωπήσει.», έλεγε ο Μιχάλης Γκανάς σε μια συζήτησή μας πριν από λίγο καιρό («Τα ποιητικά», αρ.τ. 3). Κι όμως, όπως αποδεικνύει κι η τελευταία του συλλογή, «Αψινθος», η υπαρξιακή του αναζήτηση, αγκιστρωμένη στην Ιστορία, υπήρξε ανέκαθεν πολιτική, υπό μία ευρύτερη έννοια ...συνέχεια
Ο πόνος της αποξένωσης
Ποίηση ποτισμένη από την Ιστορία
Για την ποιητική συλλογή του Σταμάτη Πολενάκη, Τα σκαλοπάτια της Οδησσού
(εκδ. Μικρή Άρκτος)

«Η αληθινή ποίηση περικλείει τα πάντα και είναι αληθινά πολιτική όταν φτιάχνεται με σάρκα και αίμα και αγωνία θανάτου και όχι με τις ντιρεκτίβες του πρώτου τυχόντα κομισάριου ή γενικού γραμματέα...», έλεγε ο Σταμάτης Πολενάκης σε μια συζήτηση για την ποίηση με τον Δημήτρη Αγγελή και τον Δημήτρη Ελευθεράκη («Με το περίστροφο του Μαγιακόφσκι», Ερατώ, 2010). Ετσι πολιτική είναι και η δική του ποίηση, ποτισμένη από την Ιστορία, αλλά και ριζωμένη στο σήμερα, με τρόπο που δεν αναιρεί την προβολή στην αιωνιότητα – ή στην ανυπαρξία της. ...συνέχεια
Ποίηση ποτισμένη από την Ιστορία
Το νόημα της αφοσίωσης,
Για το μυθιστόρημα της Νίκης Αναστασέα, Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι (εκδ. Πόλις)

«Νόημα είναι... αυτό που λες και ταυτοχρόνως λες και κάτι παραπάνω, όχι περιττό, [...] όχι το παραπανίσιο [...] νόημα είναι αυτό που περισσεύει», λέει μια από τις ηρωίδες στο τέταρτο μυθιστόρημα της Νίκης Αναστασέα. Επανασυνδεόμενη με τις απαρχές της, με το πρώτο εξαιρετικό μυθιστόρημά της «Αυτή η αργή μέρα προχωρούσε», η Αναστασέα αναζητά αυτό το νόημα στη σημερινή πραγματικότητα και στον καθ’ ημέρα βίο των ανθρώπων, με όσα παρελθόντα και μέλλοντα τον επικαθορίζουν. Μέσα από την ιστορία
 ...συνέχεια
Το νόημα της αφοσίωσης,
Μια «φέτα ζωής»
  Για το μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Το μυστικό της Έλλης (εκδ. Πατάκη)

Μια λαϊκή στο Γκάζι, ανάμεσα στα νυχτερινά μαγαζιά που αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της περιοχής και δεν αφήνουν τους κατοίκους να κοιμηθούν - κι ας χρειάζεται όλη η περιοχή, Γκάζι, Βοτανικός, Ελαιώνας, μεγάλες αλλαγές, αλλά άλλες. Μια τυχαία συνάντηση. Η Eλλη, μια μεσόκοπη καθηγήτρια Γαλλικών με εφηβική κοψιά, κοσμογυρισμένη και εξ επιλογής μοναχική, κάθε βδομάδα αγοράζει στη λαϊκή ψάρια. Ο Αντώνης, ένας όμορφος τριαντάρης, την παρακολουθεί μισοκρυμμένος, κοιτάζοντας λαίμαργα κι εκείνην και τα ψάρια. Δεν είναι άστεγος και πεινασμένος, η γυναίκα του μισεί το τηγάνισμα και ακόμη
 ...συνέχεια
Μια φέτα ζωής
Με κομμένη την ανάσα
 Για το μυθιστόρημα του Σπύρου Λίγκα, Έγκλημα στην ταξιαρχία (εκδ. Πόλις)

Μια νεαρή και όμορφη αρχιλοχίας, που υπηρετεί στο Γραφείο Πληροφοριών της ταξιαρχίας στην Κω, βρίσκεται δολοφονημένη στο σπίτι της. Η Διακλαδική Διεύθυνση Στρατιωτικών Πληροφοριών, υπηρεσία νεοσύστατη και ελλιπώς επανδρωμένη, στα μαχαίρια και με την ΕΥΠ και με τα Επιτελεία, αναλαμβάνει τη διαλεύκανση της υπόθεσης που αφορά την ασφάλεια της χώρας. Η περίοδος είναι εκρηκτική όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, καθώς υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί κατηγορούνται από την τουρκική κυβέρνηση ότι ετοιμάζονταν να προκαλέσουν ελληνοτουρκική ένταση, ώστε να κάνουν
...συνέχεια
Με κομμένη την ανάσα
Το μικρό που τα πάντα περιλαμβάνει
Για τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Νοέμβριος (εκδ. Πατάκη)

Κάθε έργο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη είναι μια κατασκευή μελετημένη μέχρι κεραίας: είναι κτίσμα και μαζί κτιστό, κτίσις ενός κόσμου περιληπτικού των πάντων. Υπό την έννοια αυτή, αναρωτιέται κανείς πώς να διαβάσει το απόσπασμα από το Περί θείων ονομάτων (9, 3), του Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που ανοίγει, μαζί με την αφιέρωση, τη συλλογή: «Τούτο το σμικρόν άποσόν εστί και άπήλικον, ακρατές, άπειρον, αόριστον, περιληπτικόν πάντων, αυτό δε άπερίληπτον.» Κυριολεκτικά, ως αναφορά στον Θεό· μεταφορικά, ως αναφορά στη γραφή και ειδικότερα στη μικρή φόρμα που χρόνια τώρα υπηρετεί με συνέπεια ο
...συνέχεια
Το μικρό που τα πάντα περιλαμβάνει
Αναστοχασμός πάνω στον χρόνο και τον χώρο, στην ομορφιά και την ασχήμια
Για το βιβλίο του Θωμά Κιάου, Είδη εποχής (εκδ. Γαβριηλίδης)

Ο Θωμάς Κιάος ξεκίνησε από την εικόνα για να φτάσει στη λέξη, αυτή που έρχεται ακάλεστη και όποτε θέλει, μόνη της. Καλύτερα, διάλεξε να συνδυάσει την εικόνα της οθόνης με εκείνη του χαρτιού, καθώς αποτελούν γι’ αυτόν όψεις του ίδιου νομίσματος. Αρκεί να δει κανείς τις «Μικροπόλεις», τις ιστορίες των περιοχών της Αθήνας μέσα από ένα χαρακτηριστικό τους, και να διαβάσει, εκ παραλλήλου, το ποίημα «Αγαπημένη» από
...συνέχεια
Αναστοχασμός πάνω στον χρόνο και τον χώρο, στην ομορφιά και την ασχήμια
Κόλαση ελληνική
 Για το βιβλίο του Δημοσθένη Βουτυρά, Μέσα στην Κόλαση (εκδ. Φαρφουλάς)

Ο Μέτερνιχ κι ο Λόυδ Τζορτζ τρίβουν αδιάκοπα κόκαλα νεκρών, ενώ διάβολοι τους μαστιγώνουν αλύπητα. Ανάμεσά τους κι ένας εθελοντής, δόκιμος διάβολος, που ακόμη δεν έχει δει την Τέταρτη Κόλαση. Κινάει για να τη δει, κι ο αξιωματούχος διάβολος που τον συνοδεύει του απαγορεύει να πάρει μαζί τον βούρδουλά του. Πιάνει καβγά μεγάλο και όταν ο άλλος, με τα πολλά, κάνει πίσω, του λέει: «Ετσι ντε! Τώρα ναι. Γιατί θ’ άρχιζα να πιστεύω πως η Κόλαση μοιάζει με την Ελλάδα». Κι εκείνος του ανταπαντά: «Ε, ε! Μη μας προσβάλλεις!»
...συνέχεια
Κόλαση ελληνική
Πολυεπίπεδο παιχνίδι θανάτου
         Για το μυθιστόρημα της Αργυρώς Μαντόγλου, Λευκή Ρεβάνς (εκδ. Ψυχογιός)

Την ώρα που πληθαίνουν τα μέτρια έως κακά ελληνικά αστυνομικά μυθιστορήματα, τα οποία αντιμετωπίζουν την κρίση ως αφορμή για εύκολες πωλήσεις και ουδεμία σχέση έχουν με τη λιγοστή, ελληνική, ποιοτική αστυνομική λογοτεχνία, πολλά πεζογραφήματα προσφεύγουν υποστηρικτικά στο σχήμα του αινίγματος και του μυστηρίου με πολύ καλά αποτελέσματα. Αυτή είναι η περίπτωση του τελευταίου μυθιστορήματος της Αργυρώς
...συνέχεια
Πολυεπίπεδο παιχνίδι θανάτου
Παραμύθια σε μια δύσκολη εποχή
Για το μυθιστόρημα του Άρη Μαραγκόπουλου, Το Χαστουκόδεντρο (εκδ. Τόπος)

Ένα γιγάντιο δέντρο με μύρια μικρά και μεγάλα σκαμπίλια που κρέμονται τσαμπιά ολόκληρα και ο καθένας μπορεί να τραβήξει μια αρμαθιά και να αρχίσει να χαστουκίζει όποιον τον αδίκησε, όποιον του έπρηξε το συκώτι, όποιον τον έκλεψε, τον πόνεσε, τον αγνόησε, τον τσαλαπάτησε, όποιον του στέρησε δύο-τρία βασικά πράγματα. Αυτό είναι το κατά Μαραγκόπουλο χαστουκόδεντρο και έτσι περίπου περιγράφεται, αλλά πολύ πιο αναλυτικά, στο νέο του βιβλίο, το οποίο και τιτλοφορεί. Το ονειρεύεται μια γυναίκα που
...συνέχεια
Παραμύθια σε μια δύσκολη εποχή
Σαν απολογισμός ποιητικής ηθικής

        Για τη συλλογή διηγημάτων του Σωτήρη Δημητρίου,Το κουμπί και το φόρεμα (εκδ. Πατάκη)

Κοντά τριάντα χρόνια κλείνει ο Σωτήρης Δημητρίου στα γράμματα. Ξεκίνησε ως ποιητής αλλά φρόντισε, στη συνέχεια, να εγκαταστήσει την ποίηση στην καρδιά του πεζού λόγου, και δη της μικρής φόρμας την οποία με πάθος υπηρετεί, αλλά και της ίδιας της γλώσσας, που καθρεφτίζει την εικόνα του Αλλου. Αυτού του Αλλου που προέρχεται από τα χώματα όπου γεννήθηκε, όπως μας πληροφορεί στο λακωνικό του βιογραφικό, και συστηματικά αναπαριστά στα κείμενά του. Σχολιάζει ο ίδιος στο οπισθόφυλλο την κατασκευή του δωδέκατου αυτού βιβλίου του, με

...συνέχεια
Σαν απολογισμός ποιητικής ηθικής
Ένας κόσμος ανάποδα
          Για το βιβλίο του Eduardo Galeano, Οι μέρες αφηγούνται (εκδ. Πάπυρος)

"Έγραφε απλά. Και τα είπε όλα", λέει ο Ουρουγουανός Εδουάρδο Γκαλεάνο για τον Τσέχοφ, στο νέο του βιβλίο: τριακόσιες εξήντα έξι ημερολογιακές καταγραφές, αφού υπάρχει και η 29 Φεβρουαρίου κάθε τέσσερα χρόνια, για τις μέρες που μας γεννούν, στην κατά Μάγια «Γένεση», και «πορευόμαστε / εξερευνώντας τη ζωή». «Μιλώ σιωπώντας» είναι ο τίτλος της 29ης Ιανουαρίου, αφιερωμένης στον Τσέχοφ. Ο Γκαλεάνο αποδίδει φόρο τιμής στον μεγάλο

...συνέχεια
Ένας κόσμος ανάποδα
Η ουσία της συμμετρίας

      Για το βιβλίο του  Τεύκρου Μιχαηλίδη, Ο μέτοικος και η συμμετρία (εκδ. Πόλις)  

Ο Στίβεν Χόκινγκ, ο διάσημος φυσικός που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό με την εργασία του γιατις μαύρες τρύπες και για την ασθένεια και το πείσμα του, ανατρέχει στη γεωμετρία του επίσης διάσημου Ολλανδού χαράκτη Μ. Κ. Εσερ για να στηρίξει τη θεωρία των χορδών όσον αφορά τη δομή του σύμπαντος. Αυτή η προσέγγιση τέχνης και επιστήμης αποτελεί μέρος μόνο της μεγάλης συζήτησης που έχει αναζωπυρωθεί τα τελευταία χρόνια, σχετικά με τις αναλογίες των θετικών επιστημών με τις ανθρωπιστικές - κοινωνικές επιστή

...συνέχεια
  • 401-419 από 419 άρθρα

Δείτε επίσης...

  • Οι ραφές της διαχωριστικής γραμμής…

    Η μηχανή παραγωγής λάσπης. Η έκπτωση των ΜΜΕ ως μείζων κίνδυνος για τη δημοκρατία.

    Για το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, Φύλλο μηδέν (μετ. Έφη Καλλιφατίδη, εκδ. Ψυχογιός) Φωτιά στους κύκλους των εφημερίδων και των ΜΜΕ εν γένει έβαλε ο Ουμπέρτο Έκο με το τελευταίο του βιβλίο: ένα μυθιστόρημα συντομότατο, για τα μέτρα του Έκο, στην ίδια γραμμή σκέψης που τον οδηγεί από το Gruppo 63 ακόμη, όταν διερευνούσε την αλλαγή στη συνθήκη του συγγραφέα και του διανοούμενου αλλά και των Μέσων μαζικής ενημέρωσης μετά τον πόλεμο· στην ίδια κατεύθυνση με τα προηγούμενα 
  • Η μηχανή παραγωγής λάσπης. Η έκπτωση των ΜΜΕ ως μείζων κίνδυνος για τη δημοκρατία.

    Ο ποιητής Λουί Αραγκόν σήμερα

    Τα ποιητικά, Τεύχος 10, Ιούνιος 2013Για να μιλήσουμε σήμερα για τον Αραγκόν, πρέπει προφανώς να πάψουμε να τον δικάζουμεκαι να πιάσουμε ξανά να τον διαβάζουμε.Ολιβιέ ΜπαρμπαράνΠροσωπικά, πάντα προσπαθούσα να καταλάβω εκείνους που δέχονται να πεθάνουν,και (ακόμα πιο δύσκολο) να θανατώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό, για έναν σκοπό•όχι για έναν σκοπό που θεωρούν αυτοί ότι αξίζει τον κόπο (γιατί έτσι όλοι οι ναζιστές θα δικαιώνονταν)
  • Ο ποιητής Λουί Αραγκόν σήμερα

    Συζήτηση με τον Αναστάση Βιστωνίτη.

    Τα ποιητικά, Τεύχος 5ο, Μάρτιος 2012-Το ποίημα είναι “ένα φωτεινό μαχαίρι / μπηγμένο κάθετα στις πόλεις.” “Το ποίημα δεν είναι φωνή, / πέρασμα πουλιού. / Είναι πυροβολισμός / στον ορίζοντα και την Ιστορία.” Αυτά τα έγραφες στα 20 σου χρόνια κι έγιναν μάλιστα και στίχοι σε ραπ τραγούδι πρόσφατα. Σαράντα χρόνια ακριβώς μετά, τι είναι για σένα το ποίημα;Πέρασαν σαράντα χρόνια, αλλά τι σημαίνει χρόνος για τον ποιητή; Αναρωτήθηκα πολλές φορές: τι μετράει το ρολόι; Το ρολόι δεν μετράει 
  • Συζήτηση με τον Αναστάση Βιστωνίτη.

    Νever more

    Τα ποιητικά, Τεύχος 4ο, Δεκέμβριος 2011Ο Γιάννης Βαρβέρης εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1975, Εν φαντασία και λόγω, η οποία συνομιλεί απροσδόκητα με την τελευταία, μεταθανάτια συλλογή του, δηλώνοντας το πέρασμα από τα κείμενα στη ζωή την ίδια. Η αρχή, καβαφική: «το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου / είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι»• στο τέλος, η μητέρα: «βαθέος γήρατος». Λίγο αργότερα, το 1983, στην εισαγωγή του 
  • Νever more

    ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ’70

    Τα ποιητικά, Τεύχος 3ο, Σεπτέμβριος 2011Γεννημένοι ανάμεσα στα 1940 και το 1955, οι ποιητές της γενιάς του ’70, της τρίτης μεταπολεμικής γενιάς ή «γενιάς της αμφισβήτησης» όπως ονόμασε ο Βάσος Βαρίκας -αναφερόμενος ωστόσο σε ένα ευρύτερο σύνολο ποιητών- διαμορφώνονται μέσα στο μεταπολεμικό πολιτικό-οικονομικό κλίμα και τις αλλαγές της δεκαετίας του ’60, ζουν τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση, βιώνουν στα ελληνικά μέτρα την αντικουλτούρα της δεκαετίας του ’60 και των αρχών του ’70, χωρίς αυτό 
  • ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ’70

    ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

    Τα ποιητικά, Τεύχος 2ο, Ιούνιος 2011Στην παρούσα κρίση, ο παιγνιώδης λόγος του Λεόν- Πολ Φαργκ, που τον έχω παραθέσει σε ανάλογα συμφραζόμενα στο παρελθόν, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρος. Λέει λοιπόν ο Φαργκ: Μέρα δεν περνά που κάποιος να μη μου αναγγείλει το θά­νατο της ποίησης. Οι κριτικοί σαλπίζοντας το κέρας τους, [...] ο γιος της θυρωρίνας μου, συνοικιακός παλαιστής, σαν δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει, και με συλλυπείται
  • ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

    «30 ΕΩΣ 30. ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΟΙΗΤΕΣ ΩΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΤΩΝ. ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ»

    Τα ποιητικά, Τεύχος 1ο, Μάρτιος 2011Το 1922-23, μέσα σε μια μόλις διετία, είχαν εκδοθεί τέσσερις ποιη­τικές ανθολογίες νέων ποιητών από νέους ποιητές, σηματοδοτώ­ντας την τάση μιας εποχής. Αν συμπεριλάβουμε και τους νέους πεζογράφους και διευρύνουμε το χρονικό διάστημα, μέσα σε μια δεκαετία είχαμε τότε επτά ανθολογίες. Φαίνεται ότι το γύρισμα του αιώνα, πά­ντα μεταιχμιακό, στρέφει τους προβολείς στους νέους, ως εκφραστές του νέου. Ή μάλλον, στις εποχές αυτές οι νέοι ποιητές πολλαπλασιάζονται
  • 30 ΕΩΣ 30. ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΟΙΗΤΕΣ ΩΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΤΩΝ. ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

    Ο φονταμενταλισμός στον καθρέφτη της λογοτεχνίας

    Στο Πνεύμα της τρομοκρατίας (Κριτική, 2002), ο Ζαν Μπωντριγιάρ χαρακτηρίζει το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το «απόλυτο γεγονός», σε αντίθεση με το «μη-γεγονός» που είχε αποτελέσει ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου, υπογραμμίζοντας την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ενσωματώσει στη λογική του και να αποδεχτεί τον θάνατο. Έτσι, λέει, οι τρομοκράτες, πέραν της μιντιακής, σε πραγματικό χρόνο παρουσίασης του θανάτου, χρησιμοποιούν ως όπλο την ίδια την έννοια του θανάτου, ενός θανάτου συμβολικού και θυσιαστικού που συνιστά το απόλυτο και αμετάκλητο γεγονός. Αυτή η θέση του επιβεβαιώνεται διαρκώς έκτοτε, με τους τηλεοπτικούς αποκεφαλισμούς, τα διαρκή τρομοκρατικά χτυπήματα στη Δύση και, βέβαια, με τη συντονισμένη επίθεση στο Παρίσι, ενάντια από τη μια στην ελευθερία του τύπου και της έκφρασης και από την άλλη ενάντια στη γαλλική εβραϊκή κοινότητα, προφανώς σε συνάρτηση με την ανοιχτή πληγή του παλαιστινιακού ζητήματος.
  • Ο φονταμενταλισμός στον καθρέφτη της λογοτεχνίας

    Το μικρό που τα πάντα περιλαμβάνει

    Για τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Νοέμβριος (εκδ. Πατάκη)Κάθε έργο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη είναι μια κατασκευή μελετημένη μέχρι κεραίας: είναι κτίσμα και μαζί κτιστό, κτίσις ενός κόσμου περιληπτικού των πάντων. Υπό την έννοια αυτή, αναρωτιέται κανείς πώς να διαβάσει το απόσπασμα από το Περί θείων ονομάτων (9, 3), του Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που ανοίγει, μαζί με την αφιέρωση, τη συλλογή: «Τούτο το σμικρόν άποσόν εστί και άπήλικον, ακρατές, άπειρον, αόριστον, περιληπτικόν πάντων, αυτό δε άπερίληπτον.» Κυριολεκτικά, ως αναφορά στον Θεό· μεταφορικά, ως αναφορά στη γραφή και ειδικότερα στη μικρή φόρμα που χρόνια τώρα υπηρετεί με συνέπεια ο
Τιτίκα Δημητρούλια