Διαδρομές στην καθημερινότητα.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Πάνου Τσίρου, 

Δεν είν’ έτσι; (εκδ. Μικρή Άρκτος)

Το εξώφυλλο της δεύτερης συλλογής διηγημάτων του Πάνου Τσίρου, μια πόλη. Δεν είναι η Αθήνα, αλλά ένα υπέροχο Βελιγράδι του Αλέξη Βερούκα, μα τι σημασία έχει; Άλλωστε και η πρώτη πόλη στο πρώτο διήγημα επίσης δεν είναι η Αθήνα, είναι το Λονδίνο. Σε όλα τα διηγήματα, που ίσως να μην είναι καν διηγήματα, αφού ο τίτλος της συλλογής, «Δεν είν’ έτσι;», θέτει υπό αίρεση όχι μόνον όσα λέγονται στα κείμενα του 

...συνέχεια
Διαδρομές στην καθημερινότητα.
Αφήγηση ρευστή σαν το νερό.

Για τη νουβέλα της Ισμήνης Καρυωτάκη, 

Απόπειρα συνάντησης (εκδ. Το Ροδακιό)

Μια τριανταπεντάχρονη αρχιτεκτόνισσα, η Κλάρα, πηγαίνει στο παγκόσμιο συνέδριο αρχιτεκτονικής στην Ιστανμπούλ και περνάει ατελείωτες ώρες γυρίζοντας στην πόλη, προσπαθώντας να τη γνωρίσει κι αποτυπώνοντάς την σε άπειρες φωτογραφίες. Κρατάει ημερολόγιο, σχεδιάζει στις σελίδες του πλάι στα κείμενά της χώρους και χάρτες και 

...συνέχεια
Αφήγηση ρευστή σαν το νερό.
Ένας κόσμος κινηματογραφικός.

Για την ποιητική συλλογή του Γιάννη Κοντού, 

Τα ποιήματα (1970-2010) (εκδ. Τόπος)

Ο Γιάννης Κοντός, στην επανέκδοση της πρώτης του συλλογής, «Περιμετρική», περιγράφει γλαφυρά πώς εξέδωσε ιδίοις αναλώμασι τα πρώτα του ποιήματα, σε ένα τυπογραφείο της οδού Γερανίου –σαν αυτό που ωραία περιέγραφε ο Μένης Κουμανταρέας στο «Δυο φορές Έλληνας»· πώς στη συνέχεια τα πήρε υπό μάλης και έτρεχε στους βιβλιοπώλες να αφήσει λίγα αντίτυπα και στεκόταν μετά μπροστά στις βιτρίνες με τις ώρες

...συνέχεια
Ένας κόσμος κινηματογραφικός.
Μνημειώδης βιβλιογραφία

Για το βιβλίο του Κ.Γ. Κασίνη, Βιβλιογραφία των ελληνικών μεταφράσεων της ξένης λογοτεχνίας. ΙΘ΄-Κ΄ αιώνας. 

Τόμος δεύτερος 1901-1950. 

(εκδ. Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων)

Πεντακόσιες εξήντα πέντε (565) λογοτεχνικές μεταφράσεις καταγράφει η Εθνική Βιβλιοθήκη για το 2012 – των παιδικών και εφηβικών συμπεριλαμβανομένων. Το 2009, ο κατάλογος αριθμούσε 745 βιβλία. Η διαφορά πιστοποιεί την κρίση στον χώρο του βιβλίου. Τα επιμέρους στοιχεία, δε, είναι ακόμη πιο αποκαλυπτικά: τα ποιητικά και τα θεατρικά 

...συνέχεια
Μνημειώδης βιβλιογραφία
Τα διηγήματα ενός ποιητή.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, 

Ο μυστηριώδης φίλος και άλλες ιστορίες 

(φιλολογική επιμέλεια - επιλεγόμενα: Νίκος Σαραντάκος. Εκδ. Ερατώ)

Τα τελευταία χρόνια, ο αυτόχειρας ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944), γιος στρατηγού και υπουργού, ομοφυλόφιλος και φιλοκομμουνιστής, «ουαλδιστής», αισθητής και παρακμίας, περιέρχεται και πάλι, ωσεί παρών, τους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας – από το

...συνέχεια
Τα διηγήματα ενός ποιητή.
Η σάρκα, αμφίβολη παραμυθία.

Για τη νουβέλα του Ιάκωβου Ανυφαντάκη, 

Αλεπούδες στην πλαγιά (εκδ. Πατάκη)

Σε μια νουβέλα των εκατό περίπου σελίδων, με τίτλο υπαινικτικό και προερχόμενο από το ποίημα του Ουάλας Στίβενς στην προμετωπίδα της, ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης, μιλάει για την κρίση χωρίς να λέει λέξη γι αυτήν. Και μαζί μιλάει για όλα όσα είναι ανθρώπινα εντός και εκτός κρίσης, στον ιστορικό χρόνο της ανθρώπινης κοινωνίας και τον ελάχιστο της ανθρώπινης υπόστασης. Έχοντας ως ήρωες δύο ανθρώπους και τρία

...συνέχεια
Η σάρκα, αμφίβολη παραμυθία.
Κύκλοι ζωής, κύκλοι αισθημάτων

Για τη νουβέλα του Αχιλλέα Κυριακίδη, 

360 (εκδ. Πατάκη)

Η νουβέλα του Αχιλλέα Κυριακίδη ανοίγει με την εικόνα ενός ανθρώπου που τον χτυπά ένα ταξί και προσγειώνεται «με το κεφάλι ανοιγμένο νεκρώσιμα και το ένα γόνατο τελεσιδίκως γυρισμένο». Στο κεφάλαιο 1, ένας ανώνυμος νεκρός θέτει σε κίνηση τη μηχανή της γραφής, καθώς όλα τα πρόσωπα με κάποιο τρόπο συνδέονται, λιγότερο ή περισσότερο, με το 

...συνέχεια
Κύκλοι ζωής, κύκλοι αισθημάτων
Πραγματικές και επινοημένες ζωές.

Για το μυθιστόρημα του Γιάννη Πλιάγκου, 

Ένα τρίτο αλήθεια και δύο τρίτα ψέματα (εκδ. Κέδρος)

Η ζωή μας είναι ένα σύνολο αφηγήσεων. Συγκροτούν τον εαυτό, τον άλλον, την πραγματικότητα, γράφουν και σβήνουν αισθήματα και γεγονότα ακόμη, με τη δύναμη του λόγου, της ιστορίας. Δεν χρειάζεται κανείς να έχει διαβάσει Χέιντεν Γουάιτ και Αλασντερ Μακιντάιρ για να αποδεχτεί ότι ο άνθρωπος είναι ζώο αφηγηματικό. Δεν χρειάζεται επίσης καμία θεωρητική υποδομή για να δεχτεί κανείς ασμένως ότι όλες οι

...συνέχεια
Πραγματικές και επινοημένες ζωές.
Με τον τρόπο του διαδικτύου.

Για τα μυθιστορήματα, 

Εαρινό εξάμηνο, του Γιώργου Στόγια (εκδ. Απόπειρα) και 

Υπόγειος των, Δημήτρη Μητσοτάκη και Αλέξανδρου Σικιαρίδη 

(εκδ. Τόπος)

​​O συγγραφέας πρέπει να γράφει για τον καιρό του. Πόσες φορές δεν έχω πει αυτό και πόσο εύκολο ακούγεται όταν άλλοι είναι αυτοί που τους βαραίνει η ευθύνη. Το σκεφτόμουν αυτό διαβάζοντας πολλά πεζογραφήματα τον καιρό αυτόν, άλλα με υψηλότερη θερμοκρασία από την ιδανική, άλλα χαλαρά, άλλα αμήχανα, πολλά με τα κοινωνικά μέσα 

...συνέχεια
Με τον τρόπο του διαδικτύου.
Βίαιες ιστορίες, σαν ταινίες μικρού μήκους.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Αλέξανδρου Στεφανίδη, 

Το χάδι (εκδ. Αγρα)

Τα διηγήματα με τα οποία ο Αλέξανδρος Στεφανίδης εισέρχεται στον χώρο των γραμμάτων δεν ξεπερνούν τις πενήντα σελίδες. Αρθρώνονται μεταξύ τους σε μια ενιαία ιστορία, ενός παιδιού που μεγαλώνει στο Ορφανοτροφείο μέσα στη Χούντα και στη Μεταπολίτευση. Η έντασή τους όμως είναι τέτοια που, όταν ο αναγνώστης φτάνει στο τέλος, νιώθει ματαίωση, θα ήθελε μια συνέχεια, λίγες σελίδες ακόμη. Κι αυτό δεν 

...συνέχεια
Βίαιες ιστορίες, σαν ταινίες μικρού μήκους.
Το απόλυτο πολεμικό αριστούργημα.

Για το μυθιστόρημα του Βασίλι Γκρόσμαν, Ζωή και πεπρωμένο 

(μετ. Γιώργος Μπλάνας εκδ. Γκοβόστη)

«Καλό; Μα τι είναι καλό;»: σε ένα γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, στις πρώτες κιόλας σελίδες της εποποιίας του μεγάλου Σοβιετικού συγγραφέα Βασίλι Γκρόσμαν «Ζωή και πεπρωμένο», ένας σαλός θέτει εξαρχής το μείζον ερώτημα που διατρέχει το κείμενο: η σημασία του Καλού και συνακόλουθα του Κακού, η διαφορά μεταξύ καλού και ανθρώπινης καλοσύνης όπως ο ίδιος σαλός με τις τολστοϊκές 

...συνέχεια
Το απόλυτο πολεμικό αριστούργημα.
Συμφέροντα της κουλτούρας και ελεύθερη αγορά.

Για το βιβλίο του Eric Ηobsbauwm, 

Θρυμματισμένοι καιροί. 

Κουλτούρα και κοινωνία στον 20ό αιώνα 

(μτφρ.: Νίκος Κούρκουλος εκδ.: Θεμέλιο)

«Θ​​​​ρυμματισμένοι καιροί»: είκοσι δύο κείμενα, δημοσιευμένα κι αδημοσίευτα, γραμμένα ορισμένα από αυτά λίγο πριν από τον θάνατό του, το κύκνειο άσμα του μεγάλου μαρξιστή και ιστορικού Ερικ Χόμπσμπαουμ, που θεωρώντας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον 

...συνέχεια
Συμφέροντα της κουλτούρας και ελεύθερη αγορά.
Μεγάλη ποίηση ξανά.

Για την ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου, 

Υπερώον (εκδ. Κέδρος)

Τo 1985, ο Γιάννης Ρίτσος είναι εβδομήντα έξι χρόνων, έχει αφήσει πίσω του τις φυλακές, τις εξορίες, τις αγωνίες, έχει ταράξει και πάλι τα νερά με το «Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων», του οποίου γράφει εκείνη τη χρονιά τον τελευταίο τόμο, «Ο Αρίοστος αρνείται να γίνει άγιος». Ωραίος δραπέτης, έχει αρνηθεί τον γενικό κανόνα, άφησε πλαγιασμένο 

...συνέχεια
Μεγάλη ποίηση ξανά.
Ενα ευφυές μυθιστόρημα

Για το μυθιστόρημα της Αλίκης Ντουφεξή-Ποουπ, 

Το ακατέργαστον μου (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας)

Πώς νιώθει ένας συγγραφέας που βάζει την ψυχή του στο έργο του, ζει μέσα από τη δημιουργία του, όταν βλέπει τους αναγνώστες να τον αγνοούν, ενώ την ίδια στιγμή λατρεύουν τα ευπώλητα γυναικεία μυθιστορήματα; Τι σημαίνει πραγματικά γυναικείο μυθιστόρημα; Γραμμένο από γυναίκες για γυναίκες; Πώς διαμορφώνεται το εκδοτικό πεδίο με βάση την κρίση, πώς ο στενός τομέας, τα βιβλία της «καλής» λογοτεχνίας με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, περιορίζεται υπέρ της 

...συνέχεια
Ενα ευφυές μυθιστόρημα
Πώς διαλύονται οι πόλεις

Για το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη, 
Η πόλη και η σιωπή (εκδ. Καστανιώτη)

To νέο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη –μιας ιδιαίτερης πεζογραφικής φωνής της τελευταίας δεκαετίας– εντάσσεται στη «λογοτεχνία της κρίσης» –της πολύπλευρης κρίσης– που τείνει να γίνει κατηγορία της σύγχρονης λογοτεχνίας μας. Με τριτοπρόσωπη αφήγηση, περιγράφει τα βάσανα ενός πρώην βιοτέχνη και νυν ταξιτζή που βλέπει τη ζωή να γλιστράει μέσα από τα χέρια του, όσες προσπάθειες κι αν 

...συνέχεια
Πώς διαλύονται οι πόλεις
Εφιαλτικός μελλοντικός κόσμος

Για το μυθιστόρημα του Νίκου Α. Μάντη, 

Άγρια Ακρόπολη (εκδ. Καστανιώτη)

Το δεύτερο μυθιστόρημα του Ν. Α. Μάντη είναι εξαιρετικά επίκαιρο. Εκκινεί από την παρούσα κατίσχυση των αγορών στην πολιτική για να περιγράψει έναν εφιαλτικό μελλοντικό κόσμο, όπου η πολυσυζητημένη στις μέρες μας αντιπροσωπευτική δημοκρατία ανήκει αμετάκλητα στο παρελθόν, ο καπιταλισμός μετά από άλλη μία επιτυχή μετάλλαξη κυριαρχεί 

...συνέχεια
Εφιαλτικός μελλοντικός κόσμος
Μυθιστόρημα κινηματογραφικής τεχνικής

Για το μυθιστόρημα της Μαρίας Πάουελ, 

Όξινη βροχή (εκδ. Κέδρος)

Ορμητικά μαύρα νερά ξεθεμελιώνουν μια πόλη. Δεν πλημμυρίζουν μόνο τα ταπεινά υπόγεια, ως συνήθως. Σαρώνουν στο πέρασμά τους τα πάντα, γκρεμίζουν κτίρια, καταστρέφουν πολυκατοικίες, μαγαζιά, δρόμους, πνίγουν ανθρώπους. Η Άννα Παρασκευοπούλου όμως, ευσυνείδητη νοσοκόμα, άκουγε από καιρό το νερό να τρέχει κάτω από το υπόγειό της 

...συνέχεια
Μυθιστόρημα κινηματογραφικής τεχνικής
Μια γόνιμη συζήτηση

Για το βιβλίο του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη, 

Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη (εκδ. Πόλις)

Διαβάζω εδώ και καιρό το βιβλίο του Γιώργου Περαντωνάκη, όχι επειδή είναι πολυσέλιδο και δυσνόητο, κάθε άλλο, αλλά επειδή προβληματίζομαι με πολλά ζητήματα που θέτει, στο πλαίσιο ενός κριτικού αναστοχασμού. Και μόνο το γεγονός ότι ένα βιβλίο σε κρατά για κάμποσο καιρό, πάντως

...συνέχεια
Μια γόνιμη συζήτηση
Η γλώσσα μάς ελέγχει

Για το μυθιστόρημα του Λευτέρη Καλοσπύρου, 

Η μοναδική οικογένεια (εκδ. Πόλις)

Έ​​να μυθιστόρημα που ξεκινά με ένα εγκιβωτισμένο θεατρικό έργο. Στη σκηνή μια μάνα που ικετεύει τον παραγωγό ενός τηλεπαιχνιδιού γνώσεων να επιτρέψει στην ανήλικη κόρη της να παίξει μαζί με τους ενήλικες, καθότι ιδιοφυΐα. Το θεατρικό αυτό, η ιστορία ενός συγγραφέα που γράφει ρομάντσα για να ζήσει ενώ κρατά το δικό του έργο μακριά από τα βέβηλα μάτια των μαζών, μιας γυναίκας που εργάζεται σε γραμμή ψυχολογικής 

...συνέχεια
Η γλώσσα μάς ελέγχει
Τα διηγήματα της μεταπολίτευσης

Για τη συλλογή διηγημάτων του Κώστα Καλφόπουλου, 

Καρρέ - Καρρέ και άλλα διηγήματα 

(2012-1980) (εκδ. Αγρα)

​​Οπαδός της μικρής φόρμας ο Κώστας Καλφόπουλος, και στα μυθιστορήματα και στα δοκίμιά του, επιστρέφει σήμερα με διηγήματα μιας τριακονταετίας. Αρχίζει από τα νεότερα, του 2012 και του 2011, και καταλήγει στα παλαιότερα, της δεκαετίας του 1980, φτιάχνοντας ένα δίχτυ που συγκρατεί - παγιδεύει τα πρόσωπα, αλλά και τις ερμηνείες για τη μεταπολίτευση: η αρχή καλύπτεται από μια ομίχλη που αναιρεί τις

...συνέχεια
  • 41-60 από 419 άρθρα

Δείτε επίσης...

  • Οι ραφές της διαχωριστικής γραμμής…

    Η μηχανή παραγωγής λάσπης. Η έκπτωση των ΜΜΕ ως μείζων κίνδυνος για τη δημοκρατία.

    Για το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, Φύλλο μηδέν (μετ. Έφη Καλλιφατίδη, εκδ. Ψυχογιός) Φωτιά στους κύκλους των εφημερίδων και των ΜΜΕ εν γένει έβαλε ο Ουμπέρτο Έκο με το τελευταίο του βιβλίο: ένα μυθιστόρημα συντομότατο, για τα μέτρα του Έκο, στην ίδια γραμμή σκέψης που τον οδηγεί από το Gruppo 63 ακόμη, όταν διερευνούσε την αλλαγή στη συνθήκη του συγγραφέα και του διανοούμενου αλλά και των Μέσων μαζικής ενημέρωσης μετά τον πόλεμο· στην ίδια κατεύθυνση με τα προηγούμενα 
  • Η μηχανή παραγωγής λάσπης. Η έκπτωση των ΜΜΕ ως μείζων κίνδυνος για τη δημοκρατία.

    Ο ποιητής Λουί Αραγκόν σήμερα

    Τα ποιητικά, Τεύχος 10, Ιούνιος 2013Για να μιλήσουμε σήμερα για τον Αραγκόν, πρέπει προφανώς να πάψουμε να τον δικάζουμεκαι να πιάσουμε ξανά να τον διαβάζουμε.Ολιβιέ ΜπαρμπαράνΠροσωπικά, πάντα προσπαθούσα να καταλάβω εκείνους που δέχονται να πεθάνουν,και (ακόμα πιο δύσκολο) να θανατώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό, για έναν σκοπό•όχι για έναν σκοπό που θεωρούν αυτοί ότι αξίζει τον κόπο (γιατί έτσι όλοι οι ναζιστές θα δικαιώνονταν)
  • Ο ποιητής Λουί Αραγκόν σήμερα

    Συζήτηση με τον Αναστάση Βιστωνίτη.

    Τα ποιητικά, Τεύχος 5ο, Μάρτιος 2012-Το ποίημα είναι “ένα φωτεινό μαχαίρι / μπηγμένο κάθετα στις πόλεις.” “Το ποίημα δεν είναι φωνή, / πέρασμα πουλιού. / Είναι πυροβολισμός / στον ορίζοντα και την Ιστορία.” Αυτά τα έγραφες στα 20 σου χρόνια κι έγιναν μάλιστα και στίχοι σε ραπ τραγούδι πρόσφατα. Σαράντα χρόνια ακριβώς μετά, τι είναι για σένα το ποίημα;Πέρασαν σαράντα χρόνια, αλλά τι σημαίνει χρόνος για τον ποιητή; Αναρωτήθηκα πολλές φορές: τι μετράει το ρολόι; Το ρολόι δεν μετράει 
  • Συζήτηση με τον Αναστάση Βιστωνίτη.

    Νever more

    Τα ποιητικά, Τεύχος 4ο, Δεκέμβριος 2011Ο Γιάννης Βαρβέρης εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1975, Εν φαντασία και λόγω, η οποία συνομιλεί απροσδόκητα με την τελευταία, μεταθανάτια συλλογή του, δηλώνοντας το πέρασμα από τα κείμενα στη ζωή την ίδια. Η αρχή, καβαφική: «το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου / είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι»• στο τέλος, η μητέρα: «βαθέος γήρατος». Λίγο αργότερα, το 1983, στην εισαγωγή του 
  • Νever more

    ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ’70

    Τα ποιητικά, Τεύχος 3ο, Σεπτέμβριος 2011Γεννημένοι ανάμεσα στα 1940 και το 1955, οι ποιητές της γενιάς του ’70, της τρίτης μεταπολεμικής γενιάς ή «γενιάς της αμφισβήτησης» όπως ονόμασε ο Βάσος Βαρίκας -αναφερόμενος ωστόσο σε ένα ευρύτερο σύνολο ποιητών- διαμορφώνονται μέσα στο μεταπολεμικό πολιτικό-οικονομικό κλίμα και τις αλλαγές της δεκαετίας του ’60, ζουν τη δικτατορία και τη μεταπολίτευση, βιώνουν στα ελληνικά μέτρα την αντικουλτούρα της δεκαετίας του ’60 και των αρχών του ’70, χωρίς αυτό 
  • ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ’70

    ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

    Τα ποιητικά, Τεύχος 2ο, Ιούνιος 2011Στην παρούσα κρίση, ο παιγνιώδης λόγος του Λεόν- Πολ Φαργκ, που τον έχω παραθέσει σε ανάλογα συμφραζόμενα στο παρελθόν, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρος. Λέει λοιπόν ο Φαργκ: Μέρα δεν περνά που κάποιος να μη μου αναγγείλει το θά­νατο της ποίησης. Οι κριτικοί σαλπίζοντας το κέρας τους, [...] ο γιος της θυρωρίνας μου, συνοικιακός παλαιστής, σαν δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει, και με συλλυπείται
  • ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

    «30 ΕΩΣ 30. ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΟΙΗΤΕΣ ΩΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΤΩΝ. ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ»

    Τα ποιητικά, Τεύχος 1ο, Μάρτιος 2011Το 1922-23, μέσα σε μια μόλις διετία, είχαν εκδοθεί τέσσερις ποιη­τικές ανθολογίες νέων ποιητών από νέους ποιητές, σηματοδοτώ­ντας την τάση μιας εποχής. Αν συμπεριλάβουμε και τους νέους πεζογράφους και διευρύνουμε το χρονικό διάστημα, μέσα σε μια δεκαετία είχαμε τότε επτά ανθολογίες. Φαίνεται ότι το γύρισμα του αιώνα, πά­ντα μεταιχμιακό, στρέφει τους προβολείς στους νέους, ως εκφραστές του νέου. Ή μάλλον, στις εποχές αυτές οι νέοι ποιητές πολλαπλασιάζονται
  • 30 ΕΩΣ 30. ΤΡΙΑΝΤΑ ΠΟΙΗΤΕΣ ΩΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΕΤΩΝ. ΕΝΑ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

    Ο φονταμενταλισμός στον καθρέφτη της λογοτεχνίας

    Στο Πνεύμα της τρομοκρατίας (Κριτική, 2002), ο Ζαν Μπωντριγιάρ χαρακτηρίζει το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το «απόλυτο γεγονός», σε αντίθεση με το «μη-γεγονός» που είχε αποτελέσει ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου, υπογραμμίζοντας την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ενσωματώσει στη λογική του και να αποδεχτεί τον θάνατο. Έτσι, λέει, οι τρομοκράτες, πέραν της μιντιακής, σε πραγματικό χρόνο παρουσίασης του θανάτου, χρησιμοποιούν ως όπλο την ίδια την έννοια του θανάτου, ενός θανάτου συμβολικού και θυσιαστικού που συνιστά το απόλυτο και αμετάκλητο γεγονός. Αυτή η θέση του επιβεβαιώνεται διαρκώς έκτοτε, με τους τηλεοπτικούς αποκεφαλισμούς, τα διαρκή τρομοκρατικά χτυπήματα στη Δύση και, βέβαια, με τη συντονισμένη επίθεση στο Παρίσι, ενάντια από τη μια στην ελευθερία του τύπου και της έκφρασης και από την άλλη ενάντια στη γαλλική εβραϊκή κοινότητα, προφανώς σε συνάρτηση με την ανοιχτή πληγή του παλαιστινιακού ζητήματος.
  • Ο φονταμενταλισμός στον καθρέφτη της λογοτεχνίας

    Το μικρό που τα πάντα περιλαμβάνει

    Για τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, Νοέμβριος (εκδ. Πατάκη)Κάθε έργο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη είναι μια κατασκευή μελετημένη μέχρι κεραίας: είναι κτίσμα και μαζί κτιστό, κτίσις ενός κόσμου περιληπτικού των πάντων. Υπό την έννοια αυτή, αναρωτιέται κανείς πώς να διαβάσει το απόσπασμα από το Περί θείων ονομάτων (9, 3), του Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που ανοίγει, μαζί με την αφιέρωση, τη συλλογή: «Τούτο το σμικρόν άποσόν εστί και άπήλικον, ακρατές, άπειρον, αόριστον, περιληπτικόν πάντων, αυτό δε άπερίληπτον.» Κυριολεκτικά, ως αναφορά στον Θεό· μεταφορικά, ως αναφορά στη γραφή και ειδικότερα στη μικρή φόρμα που χρόνια τώρα υπηρετεί με συνέπεια ο